Ξέρεις τι ωραία που είναι η ησυχία; Να κάθεσαι, να κοιτάς τον άλλο στα μάτια, να ακούς την κάθε λέξη του, αλλά να μη χρειάζεται να απαντήσεις. Να ξέρεις ότι σου λέει ψέματα, αλλά να μην του κάνεις τη χάρη να τσακωθείς. Να βλέπεις τις κινήσεις του, τις μισές αλήθειες, τα μισόλογα, και να μη σε νοιάζει καν να τον ξεμπροστιάσεις.
Όχι επειδή δεν καταλαβαίνεις, αλλά επειδή δεν αξίζει. Δεν αξίζει την ενέργειά σου, δεν αξίζει τον χρόνο σου. Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν όταν τους το πεις κατάμουτρα. Αλλάζουν, αν αλλάξουν, όταν το θελήσουν οι ίδιοι. Μέχρι τότε, εσύ μπορείς να παίζεις το παιχνίδι τους καλύτερα απ’ ό,τι το παίζουν αυτοί.
Άλλωστε, όταν κάνεις τη χαζή, μαθαίνεις περισσότερα. Οι άνθρωποι χαλαρώνουν, μιλάνε πιο άνετα, νομίζουν ότι σε ξεγελούν. Σε υποτιμούν, και αυτό είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο που μπορείς να έχεις. Γιατί όταν σε υποτιμούν, αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό. Και τότε, εσύ απλά κάθεσαι πίσω και γελάς από μέσα σου. Γιατί ξέρεις. Και αυτό είναι αρκετό.
Ξέρεις ποιο είναι το πιο ωραίο; Ότι μπορείς να τους αφήσεις να πιστεύουν ό,τι θέλουν. Να νομίζουν ότι σε έχουν στο χέρι, ότι σε κατευθύνουν, ότι σε χειραγωγούν. Να τους αφήσεις να αισθάνονται ανώτεροι, να χτίζουν το ψεύτικο μεγαλείο τους πάνω στη δική τους αυταπάτη. Και όταν έρθει η στιγμή, να φύγεις ήσυχα, όπως ακριβώς μπήκες. Χωρίς φασαρία, χωρίς εξηγήσεις. Γιατί δεν τους τις χρωστάς.
Και τι να πεις για εκείνους που σου το παίζουν φίλοι; Που φοράνε το προσωπείο της καλοσύνης, που σε πλησιάζουν με γλυκόλογα και δήθεν ενδιαφέρον; Κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις, παίζεις κι εσύ το παιχνίδι τους, αφήνοντάς τους να πιστεύουν ότι έχουν καταφέρει να σε ξεγελάσουν. Αλλά μέσα σου γελάς. Γιατί ξέρεις. Και τους αφήνεις να εκτεθούν μόνοι τους, χωρίς καν να κουραστείς.
Δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν. Δεν χρειάζεται να τους τα πεις στα μούτρα. Μερικές φορές, η πιο δυνατή εκδίκηση είναι να τους αφήσεις να ζήσουν με τις αυταπάτες τους. Και εσύ να προχωρήσεις, ξέροντας ότι είσαι πάντα δύο βήματα μπροστά. Ήσυχη, δυνατή, και πάντα ένα βήμα πιο έξυπνη από αυτούς που νόμιζαν ότι σε είχαν καταλάβει.