Το κορίτσι για πολλές μέρες ούτε που το κούναγε από το σπίτι. Οι φίλες της έβγαιναν έξω, απολάμβαναν το καλοκαίρι που μόλις είχε ξεκινήσει, αλλά αυτή φοβόταν για τη μάνα της. Και σα να μην έφτανε αυτό, έπεφταν και κάτι τηλεφωνήματα από κάτι συγγενείς και φίλους, που την πίεζαν να μιλήσει στη μητέρα της να δεχτεί τον μπαμπά πίσω, ή που την κατηγορούσαν.

Αφού λοιπόν ο μπαμπάς έχει φύγει από το σπίτι, η μαμά έχει πέσει στα πατώματα αν και ήταν δική της επιλογή, και το κορίτσι βρίσκεται στα χαμένα. Έχουν μείνει ακόμα λίγες μέρες σχολείου, αλλά εκείνη πια δε νοιάζεται. Κάνει κοπάνες, δε διαβάζει, αδιαφορεί πλήρως.

Την ρωτούσαν φίλοι και συγγενείς όταν ήταν 16-17, “ποιο είναι το όνειρό σου για όταν μεγαλώσεις;” Κι εκείνη χωρίς να σκεφτεί απαντούσε “θέλω να κάνω μια όμορφη οικογένεια”. Όταν όλα τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας της ονειρεύονταν καριέρες, χρήματα, δόξα, εκείνη αποζητούσε αυτό που της είχε τόσο λείψει. Μια όμορφη οικογένεια.