Έλα εδώ αγόρι μου. Κάτσε να σου πω δύο πραγματάκια γιατί δεν είναι όλα όπως νομίζεις.
Δεν είμαστε όλες σκάρτες ρε φίλε, ούτε κοιτάμε όλες το πορτοφόλι, ούτε θέλουμε να σας φορτώσουμε το παρελθόν μας, ούτε να σας κάνουμε να πληρώσετε για λάθη άλλων.
Έλα λίγο να με ακούσεις. Ξέρω πως πληγώθηκες πολύ, ξέρω πως ήθελες μόνο αγάπη να δώσεις, πως έκανες τα πάντα. Και σε πόνεσαν, σε πρόδωσαν, σε πέταξαν μέσα σε ένα χαντάκι γεμάτο λάσπες και καρφιά. Δεν μπορείς πια να πιστέψεις, δε μπορείς να δώσεις και να δοθείς, φοβάσαι. Και δεν έχεις άδικο που φοβάσαι. Κι εγώ φοβάμαι. Γιατί ήμουν κι εγώ σε κείνο το ρημάδι το χαντάκι. Γιατί και την δική μου την καρδιά την ξεριζώσανε και την πέταξαν στα άγρια θηρία να τη φάνε. Γιατί και εγώ πονάω αγόρι μου.
Έλα πιο κοντά, δε θα σε αγγίξω αν δε το θες, μόνο να σε κοιτάξω στα μάτια θέλω, να νιώσω το άρωμα του κορμιού σου κοντά μου, να νιώσεις κι εσύ τη ζεστασιά μου, την ανάγκη μου να σε καταλάβω, να σε ακούσω και να μοιραστώ μαζί σου τον πόνο σου, τον πόνο μου. Γιατί πόνος μοιρασμένος είναι πόνος μισός, αγάπη μοιρασμένη είναι διπλάσια.
Ναι ρε άντρα μου, να σε αγαπήσω θέλω, αλήθεια σου λέω. Έτσι όπως μέχρι τώρα μόνο εσύ αγαπούσες, έτσι όπως μέχρι τώρα εγώ αγαπούσα, απλά τα λάθος άτομα. Το ίδιο ψάχνουμε ξέρεις, το ίδιο αναζητάμε, απλά ο φόβος δε μας αφήνει πια. Μπορούμε όμως να διώξουμε ο ένας το φόβο του άλλου, σιγά σιγά, φιλί φιλί, χάδι χάδι.
Και σου υπόσχομαι θα είμαι εκεί. Θα είμαι εκεί όταν αμφιβάλλεις, θα είμαι εκεί όταν οι παλιές πληγές θα βγαίνουν στην επιφάνεια, θα είμαι εκεί όταν θα βλέπω τη φατσούλα σου να σκυθρωπιάζει και τους ώμους σου να σφίγγονται γιατί κάτι σου θύμισε κάτι άλλο από το παρελθόν. Απλά αυτό….θα είμαι εκεί!