Πότε θα το καταλάβεις επιτέλους; Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν μάτια μου. Ίσως να σου δείξουν για λίγο αυτό που θέλεις, αλλά κατά βάθος οι ίδιοι μένουν. Οι συμπεριφορές αλλάζουν, ο χαρακτήρας όχι. Μέρος αυτού υπάρχει στα γονίδιά μας και το υπόλοιπο διαμορφώνεται μέχρι τα 5-6. Τέλος.

Ο κακόψυχος θα είναι πάντα κακόψυχος, ο συναισθηματικά μη διαθέσιμος θα είναι πάντα μη διαθέσιμος, ο αγνώμων πάντα αγνώμων. Τι δεν καταλαβαίνεις; Προτιμάς να ζεις με ψευδαισθήσεις ότι κάπου, κάπως, κάποτε ο άλλος θα αλλάξει; Εντάξει, τι να σου πω, κάτσε και περίμενε! Και στο κάτω κάτω γιατί να αλλάξει; Έτσι δεν τον γνώρισες;

Και μη μου πεις “δεν ήταν έτσι, άλλαξε στην πορεία”. Όχι, κάνεις λάθος. Έτσι ήταν απλά εσύ δε το έβλεπες. Είχες εκείνα τα όμορφα ροζ γυαλιά που κάνουν τους ανθρώπους να τα βλέπουν όλα ιδανικά. Κι αυτά που ίσως έβλεπες και το ένστικτό σου έλεγε “ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΙΝΔΥΝΟΣ”, εσύ έπειθες τον εαυτό σου ότι θα αλλάξουν. Ότι κατά κάποιο τρόπο η αγάπη σου θα γίνει μαγικό ραβδί και με μιας όλα θα είναι αλλιώς.

Δεν είναι έτσι ψυχή μου. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Και είναι καιρός πια να το καταλάβεις. Αν δεν μπορείς να δεχθείς τον άλλον όπως ακριβώς είναι, άστο, μη το κουράζεις! Το καπελάκι σου και παρακάτω.