Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που είναι δίπλα σου όποτε τους βολεύει και αυτοί που είναι εκεί υπό οποιεφήποτε συνθήκες.

Εκείνοι που όταν τους χρειάζεσαι χτενίζουν το γκαζόν ή πλέκουν κοτσιδάκια τα μαλλιά τους, κι εκείνοι που θα παρατήσουν σπίτι, δουλειά, παιδιά, για να τρέξουν δίπλα σου.

Αυτοί οι δεύτεροι είναι οι άνθρωποί σου. Αυτούς θέλεις στη ζωή σου. Κι ας είναι και λίγοι, ας είναι και ένας. Αρκεί! Είτε λέγεται σύντροφος, είτε φίλος, είτε συγγενής, ο άνθρωπος που πραγματικά σ’αγαπάει είναι δίπλα σου. Θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να σε βοηθήσει.

Δε χρειάζεται να σου το δηλώσει με φανφάρες και φράσεις του τύπου “εγώ θα είμαι πάτνα εκεί” ή “εγώ θα είμαι ο βράχος σου”. Θα στο δείξει! Γιατί ακόμα κι όταν πάρεις τηλέφωνο για κάτι ανοήτο όπως το ότι είσαι κάπου και κάθεσαι μόνος πίνοντας καφέ αλλά νιώσει πως είσαι πεσμένος ψυχολογικά, θα σου πει “κλείσε, παίρνω το αμάξι κι έρχομαι να σε πάρω”. Όταν θα ζορίζεσαι επαγγελματικά, οικονομικά, ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, θα σε πάρει στη μέση της νύχτας να σου πει “σε σκέφτομαι, θα βρούμε λύση ρε μαζί, μη μασάς”. Και μπορεί να μη σου έχει τη λύση, αλλά θα παλέψει μαζί σου μέχρι να τη βρεις. Και μπορεί να μη τη βρεις, αλλά θα είναι κοντά σου για όσο το χρειάζεσαι.

Κι εσύ μπορείς να προσπαθείς να τον ξεγελάσεις λέγοντάς του το κλασσικό “καλά είμαι” αλλά αυτός θα καταλαβαίνει πως δεν είσαι. Θα σε παίρνει μια ζεστή αγκαλιά και θα σου λέει πως δεν είσαι μόνος, και θα το νιώθεις πως έτσι είναι.

Και τέτοιος άνθρωπος να είσαι κι εσύ ρε! Από λόγια και χλιαρές σχέσεις και φιλίες χορτάσαμε. Να είσαι ο άνθρωπος του “κλείνω κι έρχομαι” για αυτούς που πραγματικά αγαπάς. Να γίνεσαι ο ώμος για τα δάκρυά τους, η αγκαλιά, το χάδι και το στήριγμα όταν χρειαστεί. Κι αν δε μπορείς να βοηθήσεις αλλιώς, να είσαι και πάλι εκεί. Δεν έχει σημασία αν έχεις τις λύσεις. Σημασία έχει πως είσαι δίπλα τους.

Και να θυμάσαι, πως όταν κάποιος σου δίνει ενώ ο ίδιος δεν έχει….αυτό είναι ΑΓΑΠΗ!!!