Σε άπειρες συζητήσεις τελευταία ακούω τη συμβουλή “κράτα και μια πισινή” από πολλούς, σε ανθρώπους που μπαίνουν σε καινούρια σχέση.

Τι θα πει “κράτα μια πισινή”; Μπαίνει πλαφόν στα συναισθήματα; Κι αν μπαίνει, είναι αυτό πραγματικά σχέση; Είναι έρωτας; Τι είναι;

Εγώ έχω μάθει στη ζωή μου όταν δίνομαι να δίνομαι ολοκληρωτικά, να βουτάω μέσα με το κεφάλι και να νιώθω τα πάντα μέχρι το μεδούλι μου. Αυτό δεν είναι εξάλλου ο έρωτας; Να χάνεσαι, να δίνεσαι, να παραλύεις και να βιώνεις ένα μικρό χάος; Τι; Όχι; Τι είναι τότε ρε παιδιά; Ζύγισμα με το κιλό; Με το μέτρο; Πόσο έδωσα και τι μου έδωσε;

Άστο να είναι έτσι δε το θέλω. Να μου λείπει.

Αυτοί που “κρατούν πισινές” είναι αυτοί που για διάφορους λόγους φοβούνται ή δε θέλουν να επενδύσουν συναισθηματικά. Είναι αυτοί που φοβούνται τις δεσμεύσεις και που θέλουν πάντα να έχουν ανοιχτή μια έξοδο κινδύνου.

Αλλά αυτό φίλε μου δεν είναι έρωτας. Όχι στο δικό μου κόσμο τουλάχιστον. Αυτό είναι “παίζω εκ του ασφαλούς” και όλοι ξέρουμε πως στον έρωτα αν δε ρισκάρεις, αν δε τολμήσεις, αν δε τα παίξεις όλα για όλα δε το νιώθεις στο 100%. Απλά δεν…

Κι όταν εσύ “κρατάς πισινή” και δίνεις τα πάντα, μήπως αναγκάζεις τον άλλον να κάνει διπλή δουλειά; Μήπως τον αναγκάζεις να τρέχει ξοπίσω σου για να πάρει αυτό που δε του δίνεις; Μήπως του δημιουργείς ανασφάλεια; Μήπως τον αδικείς;

Καταλαβαίνω ότι μπορεί να πληγώθηκες, ότι μπορεί να φυσάς και το γιαούρτι γιατί κάηκες στο χυλό, να σου πω όμως κάτι; Αν δεν είσαι έτοιμος να το ζήσεις, άστο. Μην παιδεύεις άλλους με τις δικές σου φοβίες και ανασφάλειες.

Δούλεψε με τον εαυτό σου και όταν είσαι έτοιμος να το ζήσεις πραγματικά, άσε τις “πισινές” και βούτα!! Νιώσε!! Ζήσε!!