Τι έγινε βρε παιδιά; Που το χάσαμε; Γιατί κάπου σίγουρα το χάσαμε.
Μιλάνε όλοι για άντρες παλιάς κοπής, για γυναίκες παλιάς κοπής…. τα αισθήματα και οι σχέσεις παλιάς κοπής που πήγανε; Πως μετατράπηκαν τα “σ ‘αγαπώ” και τα “σε θέλω” σε likes και comments;
Κάποτε υπήρχε το φλερτ, οι ματιές όλο νόημα, τα τυχαία αγγίγματα. Κάποτε στηνόσουν κάπου να την δεις να περνάει, κι ας μη της μιλούσες. Κάποτε την έπαιρνες τηλέφωνο, μόνο για να ακούσεις τη φωνή της. Τη διεκδικούσες με πείσμα και πάθος. Μόνο αυτήν. Περνούσαν ημέρες, εβδομάδες, μήνες… κι εσύ εκεί, πάλευες μέχρι να γίνει δική σου.
Κι όταν δε τα κατάφερνες έπεφτες στα πατώματα, Έβγαινες με φίλους να πιεις και να ξεχαστείς. Περνούσε αρκετός καιρός μέχρι να βρεθεί κάποια άλλη να σου τραβήξει το ενδιαφέρον. Βλέπεις τότε, τα αισθήματα δεν ήταν σαν τα πουκάμισα. Δεν άλλαζαν έτσι εύκολα.
Τώρα η τεχνολογία σου έδωσε επιλογές, πολλές επιλογές. Τώρα αντί για ματιές με νόημα πατάς like και καρδούλες. Τώρα αντί για “μ’ αρέσεις” σχολιάζεις με φατσούλες, με καρδούλες, με λουλουδάκια. Και για να είσαι και σίγουρος, το κάνεις σε δύο τρεις ακόμα….αφού είπαμε έχεις επιλογές. Κι αυτή μ’ αρέσει, κι αυτή τη θέλω, μα κι αυτή καλή είναι… Δώσε αβέρτα καρδούλες κι όποια κάτσει πρώτη. Δε μας έκατσε; Δε πειράζει. Καρδούλες υπάρχουν!
Τώρα η απόρριψη δε σε ρίχνει στα πατώματα, απλά σε ρίχνει στο inbox της επόμενης επιλογής. Και της επόμενης…και της επόμενης…και τι κατάλαβες; Δε χτίζονται οι σχέσεις έτσι φίλε μου. Και στο κάτω κάτω γιατί να προτιμήσει κάποια τη δική σου καρδούλα ή το δικό σου σχόλιο από του άλλου; Ποια η διαφορά; Επομένως έτσι μας δίνετε κι εμάς επιλογές. Και κυρίως μία. Την επιλογή να μη πιστεύουμε πια στα συναισθήματα, στον έρωτα, στις σχέσεις.
Τα έχουμε ισοπεδώσει όλα. Γίναμε άνθρωποι του φτηνού, του εφήμερου και γενικώς του “οτιδήποτε” αρκεί να γεμίζουμε τη μοναξιά μας. Δεν επενδύουμε πια σε ανθρώπους, σε ψυχές, σε αισθήματα. Επενδύουμε σε επιλογές που μας δίνει η τεχνολογία. Και στο τέλος τι; Στο τέλος πάλι μόνοι….αγκαλιά με τις καρδούλες, τα likes και τα comments
