Επειδή σου επέτρεψα να δεις μια πτυχή το εαυτού μου, μη θαρρείς πως με έμαθες.

Επειδή διάβασες δυο λόγια που έγραψα, μη νομίζεις πως με κατάλαβες.

Επειδή σου είπαν, επειδή συμπέρανες, επειδή..επειδή…επειδή.

Τίποτα δε ξέρεις φίλε μου. Τ Ι Π Ο Τ Α!!

Ξέρεις αυτά που εγώ θέλω να ξέρεις. Ξέρεις αυτά που εγώ σου δείχνω. Που θέλω να σου δείχνω.

Δε σημαίνει ότι προσποιούμαι. Όχι, ίσα ίσα. Αυτά που σου δείχνω είναι πέρα για πέρα αληθινά. Είναι όμως ένα μέρος. Ένα τμήμα της πολυδιάστατης προσωπικότητάς μου. Γιατί κανείς μας δεν έχει μόνο μια διάσταση. Κανείς μας δεν είναι μόνο ένα πράγμα.

Σε κάθε ένα από εμάς κρύβονται χιλιάδες στοιχεία και ποτέ δε δείχνουμε όλα από αυτά σε όλους.

Μη προσπαθείς λοιπόν να βγάλεις συμπεράσματα για εμένα από αυτά που βλέπεις γιατί δεν είναι ούτε καν το ένα χιλιοστό από αυτά που είμαι. Και κυρίως μη με κρίνεις βάσει αυτών. Ή μάλλον… μη με κρίνεις καθόλου γιατί δεν έχεις το δικαίωμα αυτό. Ούτε εσύ, ούτε κανείς. Μπορείς να κρίνεις τον εαυτό σου και τις επιλογές σου, όχι εμένα και όχι τις δικές μου επιλογές.

Δεν ξέρεις ο καθένας που έχει βρεθεί, τι έχει περάσει, τι τον τρώει, τι τον χαροποιεί, τι τον στενοχωρεί, τι τον οδήγησε σε συγκεκριμένες επιλογές και τι όχι. Δεν ξέρεις και δεν είναι και δουλειά σου να ξέρεις, δε σε αφορά ρε φίλε.

Κοίτα την δική σου ζωή, την δική σου καμπούρα, τις δικές σου επιλογές, το δικό σου χαρακτήρα. Κοίτα να γίνεσαι καλύτερος από αυτό που ήσουν χθες και άσε τους άλλους. Αυτοκριτική φίλε μου κι όχι κριτική. Αν όλοι κάναμε λίγο παραπάνω αυτοκριτική ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος. Με την κριτική δε βγήκε ποτέ τίποτα καλό.

Είμαι άνθρωπος που δύσκολα θα δείξω όλες μου τις πτυχές σε κάποιον. Και πάλι κάτι θα αφήσω, κάτι θα κρατήσω για μένα. Αν όμως βιαστείς να με κρίνεις από την αρχή, θα φας την πόρτα στη μάπα και δεν πρόκειται να δεις τίποτα.

Μη παριστάνεις λοιπόν πως με ξέρεις, μη λες πως με κατάλαβες…εδώ έκανα σχεδόν μισό αιώνα να με καταλάβω εγώ, έπρεπε να παλέψω με σκοτάδια με δαίμονες και να κάνω άπειρες ώρες αυτοκριτικής για να το πετύχω. Κι εσύ με “έπιασες” με δυο κουβέντες; Άσε μας βρε φίλε… πήγαινε γνώρισε καλύτερα τον δικό σου εαυτό κι άσε με εμένα.. εγώ εμένα με ξέρω πια…εσύ όχι.