Την ρωτούσαν φίλοι και συγγενείς όταν ήταν 16-17, “ποιο είναι το όνειρό σου για όταν μεγαλώσεις;” Κι εκείνη χωρίς να σκεφτεί απαντούσε “θέλω να κάνω μια όμορφη οικογένεια”. Όταν όλα τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας της ονειρεύονταν καριέρες, χρήματα, δόξα, εκείνη αποζητούσε αυτό που της είχε τόσο λείψει. Μια όμορφη οικογένεια.

Δεν είναι ότι δεν είχε οικογένεια, είχε. Μια μαμά κι ένα μπαμπά που τόσο την αγαπούσαν. Ή μήπως όχι; Βλέπετε, μεγάλωσε σε ένα σπιτικό με δύο πολύ τοξικούς γονείς, που είχαν παντρευτεί για τους λάθος λόγους κι έμεναν μαζί για τους λάθος λόγους. Και το κορίτσι αυτό το έβλεπε, το ένιωθε στο πετσί της, αλλά πίστευε ότι έτσι είναι οι οικογένειες. Μεγαλώνοντας όμως είδε ότι υπάρχουν και οι άλλες οικογένειες. Αυτές που κάνουν πράγματα μαζί, που στηρίζουν ο ένας τον άλλο, που δε μειώνουν, που δεν υποβιβάζουν, που δεν αγνοούν που δεν κακοποιούν συναισθηματικά.

Και κάπου εκεί στην αρχή της εφηβείας αντέδρασε. Όπως ήξερε ένα κορίτσι της ηλικίας της να αντιδράσει. Άρχισε να μην ακούει, να μη συμμαζεύει, να αντιμιλάει, και γενικώς να κάνει όλα τα αντίθετα από αυτά που της έλεγαν η μαμά και ο μπαμπάς. Γιατί μέχρι τότε ήταν το καμάρι τους. Η πανέξυπνη που διάβαζε λογοτεχνία από τα 5 της και είχε υψηλότατο δείκτη νοημοσύνης, η ευγενέστατη που όλοι την παίνευαν, το καλό παιδί που είχε το δωμάτιό του και τα πράγματά του στην πένα χωρίς να της πει κανείς, η κόρη που δεν έβγαινε και καθόταν και βοηθούσε τη μαμά στο σπίτι. Κι όλα αυτά τα ανέτρεψε.

Κανείς όμως από τους δύο γονείς δεν αναρωτήθηκε γιατί. Ο μπαμπάς φευγάτος μονίμως για δουλειά κι όταν ήταν σπίτι έκανε μόνο παρατηρήσεις, η μαμά στο σπίτι μεν αλλά στον κόσμο της και μονίμως μείωνε το κορίτσι αντί να προσπαθήσει να καταλάβει τι συμβαίνει. Και το κορίτσι προσπαθούσε να ξεφύγει, να αποδράσει.

Λίγες ημέρες πριν το τέλος της Γ’ Λυκείου γίνεται ακόμα μια φασαρία στο σπίτι και ο μπαμπάς μαζεύει τα ρούχα του σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών. Κλαίει και λέει “η μαμά σου με διώχνει”. Η μαμά ωρύεται και βρίζει τον μπαμπά με τα χειρότερα λόγια και βάζει και την μικρή να την σιγοντάρει. Βλέπετε την είχε νουθετήσει και στρέψει εναντίον του όλα αυτά τα χρόνια μια χαρά. Και βρίζει και η κόρη τον μπαμπά…κι εκείνος φεύγει… και το κορίτσι είναι στα χαμένα…κοιτάει τη μαμά της η οποία λέει “κορίτσι μου εγώ κι εσύ μόνες μας, δε τον έχουμε ανάγκη, εγώ θα στηρίζω εσένα κι εσύ εμένα”. Τι να στηρίξω βρε μάνα 16 χρονών παιδί; Τι γίνεται; Τι συμβαίνει; Τι κάνουμε;

Το τι έκαναν….θα σας το πω στο επόμενο επεισόδιο….