Ανθρώπινη επαφή. Αισθήσεις. Όραση, ακοή, αφή, όσφρηση γεύση.

Η μαγεία του να νιώθεις και με τις 5 σου αισθήσεις έναν άνθρωπο. Πρώτες ματιές, ψιθυρίσματα, τυχαία αγγίγματα, το άρωμα κάποιου, φιλί.

Πως χώρεσαν όλα αυτά σε μία οθόνη και ένα πληκτρολόγιο μου λες; Πως ξεχάσαμε όλες μας τις αισθήσεις και αφεθήκαμε στο ποτάμι της τεχνολογίας που μας πήρε και μας σήκωσε;

Θυμάμαι παιδί, βγαίναμε έξω με τους φίλους μας, παίζαμε, γελούσαμε, σκουντιόμασταν, μαλώναμε, μονιάζαμε. Τα γόνατά μας ματωμένα αλλά η ψυχή μας γεμάτη. Τώρα; Όπου κι αν κοιτάξεις βλέπεις παιδιά μπροστά από μία οθόνη.

Θυμάμαι έφηβη, καθόμασταν με τις ώρες εγώ και οι φίλες μου και μιλούσαμε για αγόρια, καπνίζαμε στα κρυφά, ρίχναμε κλεφτιές ματιές στο ομορφόπαιδο της γειτονιάς και δε μαζευόμασταν σπίτια μας αν δεν έπεφτε βαθύ σκοτάδι κι αν δε λύναμε όλα μας τα “θέματα”.

Θυμάμαι μεγάλες παρέες να κυλιόμαστε στα χόρτα, να ανοίγουμε μπύρες με τα δόντια, να χορεύουμε, να γελάμε. Να συζητάμε για το μέλλον μας, για το παρόν μας, για τους φόβους και τις ανησυχίες μας.

Θυμάμαι ως νέα μαμά, να παίρνω το μωρό μου και να πηγαίνω στη γειτόνισσα για καφέ, να μαζευόμαστε με φίλους και να τρώμε, να πηγαίνουμε σε ταβερνάκια. Το καλοκαίρι θάλασσα, παιχνίδια, πειράγματα, γέλια.

Τώρα; Τώρα τι κάνουμε; Η τεχνολογία λένε μας έφερε όλους πιο κοντά. Είναι όμως έτσι; Μήπως μας έφερε εικονικά πιο κοντά με αγνώστους αλλά μας απομάκρυνε από τους οικείους; Μήπως αυτή η ρημάδα η οθόνη αντικατέστησε όλες τις υπόλοιπές μας αισθήσεις; Φλερτ διαδικτυακό, φιλίες διαδικτυακές, μαλώματα διαδικτυακά…. όλα….διαδικτυακά.

Και ο άνθρωπος; Που είναι ο άνθρωπος; Που είναι οι ματιές και τα αγγίγματα; Που είναι ο ήχος και οι μυρωδιές; Χάθηκαν; Δε μας νοιάζουν πια; Είναι άραγε αρκετό να βλέπεις τα γραπτά του άλλου σε ένα μήνυμα ή σε μία ανάρτηση; Κι άραγε τι καταλαβαίνουμε από αυτά; Αν δεν μπορείς να δεις τη φάτσα του άλλου την ώρα που τα λέει, αν δεν ακούσεις τον τόνο της φωνής του…καταλαβαίνεις άραγε όντως τι εννοεί; Αν λέει κάτι σοβαρά ή χιουμοριστικά;

Οι καρδούλες και τα like είναι το καινούριο “μου αρέσεις”, “συμφωνώ μαζί σου”, “τι ωραία που τα λες” ; Έχουμε γίνει ΤΟΣΟ απρόσωποι πια; Κι ο έρωτας; Τι απέγινε ο έρωτας; Αντικαταστάθηκε από μηνύματα και βιντεοκλήσεις;

Δε λέω…καλή η τεχνολογία…αλλά….μήπως στο βωμό της χάνουμε σημαντικότερα πράγματα; Μήπως χάνουμε αυτά που μας κάνουν ανθρώπους;