Ξυπνάς το πρωί, πηγαίνεις με τα μάτια μισόκλειστα στο μπάνιο, πλένεις το πρόσωπό σου και ξάφνου να… ο γνωστός άγνωστος….ο εαυτός σου. Αυτός που σε κοιτά καθημερινά μέσα από τον καθρέφτη. Πόσο όμως τον ξέρεις;

Ναι, δε λέω, γνωρίζεστε τόσα χρόνια, κοιτιέστε καθημερινά. Του μιλάς και σου απαντάει. Έκατσες όμως πραγματικά να τον γνωρίσεις; Είδες τα λάθη του; Τα πάθη του; Τα θέλω του; Τα αγαπάς; Σε αγαπάς;

Ο καθένας μας κοιτάει τον εαυτό του μέσα από το πρίσμα των βιωμάτων του, των εμπειριών, των ανασφαλειών, των άλλων ανθρώπων. Κοιτάμε και ίσως βλέπουμε αυτό που θα θέλαμε να είμαστε, αυτό που φοβόμαστε πως είμαστε κι αυτό που ίσως οι άλλοι πιστεύουν για εμάς.

Τι είναι όμως πραγματικό; Ποιος πραγματικά είναι αυτός που μας κοιτά καθημερινά μέσα από τον καθρέφτη; Άραγε βλέπουμε αυτά που πραγματικά υπάρχουν ή μήπως όχι;

Ξέχνα τι σου έμαθαν πως πρέπει να είσαι, ξέχνα τι πιστεύουν οι άλλοι πως είσαι…ξέχνα ακόμα και τι πιστεύεις εσύ πως είσαι και ψάξου. Μίλα σε σένα, δες τι έχεις κάνει, τι έχεις βιώσει, τι πέρασες και τι ξεπέρασες. Βυθίσου στη σκοτεινή πλευρά σου γιατί μόνο έτσι θα μπορέσεις να την αποδεχθείς και να την αγαπήσεις. Όλοι έχουμε μία.

Κοίτα βαθιά μέσα στα πέρατα της ψυχής σου, μάθε όλα όσα σε φοβίζουν, όσα αγαπάς και όσα είσαι και δέξου τα. Κι αφού τα αποδεχτείς..αγάπησέ τα.