Το να έχεις υπομονή είναι αρετή, όπως ξέρουμε και όπως λέγεται.

Το να ανέχεσαι, όμως, πράγματα που σε βγάζουν από τα δικά σου όρια, αλλά και εκτός εαυτού, είναι ένα άλλο διαφορετικό ζήτημα. Κάνεις υπομονή για πράγματα που σε αντιπροσωπεύουν, μέχρι να πετύχεις τους στόχους σου, τα όνειρά σου, με αργά και σταθερά βήματα.

Το να “παραβιάζει”, όμως, κάποιος τις αρχές σου, το ήθος σου, ακόμα και να ξεπερνά τα όρια σου, τότε δε χρειάζεται να το ανέχεσαι.Βάζεις μια κόκκινη γραμμή, όπως λέει και το λαϊκό “άσμα” της Νατάσας Θεοδωρίδου και προχωράς.

Δε χρειάζεται να μηδενίζεις τον εαυτό σου, ούτε και να τον εξευτελίζεις για κανένα λόγο και για κανένα πρόσωπο, ιδιαίτερα αν δε δείχνει τον ανάλογο σεβασμό απέναντι σου.

Κάποτε έρχεται η στιγμή που πρέπει να κάνουμε δραστικές αλλαγές στη ζωή μας για να πετύχουμε τη μεταμόρφωση του εαυτού μας σε κάτι ανώτερο και αυτό απαιτεί θάρρος, διαφάνεια και ειλικρίνεια. Πρέπει να αφήσουμε πίσω ό,τι δεν κάνει καλό πλέον στη ψυχή μας και να αναδείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό.

Αν πράγματι σέβεσαι και αγαπάς τον εαυτό σου τότε θα πρέπει να αποφύγεις τις παρακάτω τοξικές συμπεριφορές :

Να ευχαριστείς όλους τους άλλους.

Να έχεις αρνητική γνώμη για τον εαυτό σου

Να μένεις στάσιμος

Να προσπαθείς να χωρέσεις σε κοινωνικές φόρμες

Να συνάπτεις καταπιεστικές σχέσεις

Να μην επιλέγεις την ευτυχία

Να θυμάσαι: “Το σεβασμό τον κερδίζεις δε τον ζητάς, αλλά τον απαιτείς όταν εσύ τον δίνεις“!