Φόβος, ανασφάλεια, χαμηλή αυτοπεποίθηση…μήπως είναι η αιτία για όσα μας συμβαίνουν κι εμείς απλά δεν μπορούμε να το δούμε;

Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν άνθρωπο επιθετικό. Κάποιον που συνεχώς αρπάζεται, που συνεχώς αρπάζει τους άλλους από τα μούτρα. Γιατί το κάνει; Είναι απλά κακός ή μήπως κάτι άλλο είναι κρυμμένο πίσω από αυτή την συμπεριφορά;

Πάρτε για παράδειγμα τα Τσιουάουα..ξέρετε εκείνα τα σκυλάκια που μοιάζουν με ποντίκια. Όσο μέγεθος τους λείπει, τόσο νεύρο και φωνή έχουν. Μόλις τα πλησιάζει κάποιος που δε γνωρίζουν αρχίζουν τα γρυλίσματα και τα γαυγίσματα. Γιατί; Γιατί νιώθουν πως έχουν κάποιο μειονέκτημα απέναντι στα άλλα μεγαλόσωμα σκυλιά ή τους γίγαντες (στα μάτια τους) ανθρώπους και σου λέει κάτσε εγώ να τον τρομάξω πριν με πλησιάσει και μου κάνει κακό αφού είμαι τόσο μικρό. Τι κρύβουν λοιπόν; Φόβο. Ανασφάλεια.

Το ίδιο κρύβουν και οι περισσότεροι άνθρωποι που βλέπετε να περνούν αμέσως στην επίθεση μόλις νιώσουν ότι κάποιος τους πλησιάζει συναισθηματικά (ή τουλάχιστον έτσι νιώθουν). Ο φόβος και η ανασφάλεια τους κάνει να βγαίνουν στην επίθεση γιατί νομίζουν πως αν αφήσουν κάποιον να έρθει πολύ κοντά, θα πληγωθούν. Κρυμμένα τραύματα που δεν επουλώθηκαν ποτέ, πληγές ανοιχτές, πόνος και προδοσία τους κάνουν να νιώθουν έτσι. Κι έτσι μπορεί να απωθήσουν από τη ζωή τους κάποιον άνθρωπο σωστό, κάποιον που δεν είχε καμία πρόθεση να τους πονέσει.

Ας δούμε τώρα έναν άνθρωπο που κατακρίνει μονίμως τους άλλους και τις επιλογές τους. Τι μπορεί να κρύβει αυτό; Για σκεφτείτε λίγο κάποιον που έχει επιλέξει να είναι ευτυχισμένος. Που κάνει μια εργασία που αγαπά, έχει μια οικογένεια που επίσης αγαπά και γενικότερα είναι καλά με τον εαυτό του. Θα είχε αυτός ο άνθρωπος ανάγκη να ασχοληθεί με το τι κάνουν οι άλλοι; Όχι φυσικά. Γιατί ζει και χαίρεται την κάθε μέρα του. Αν όμως ζεις μια ζωή που δε θέλεις, αν έχεις προβλήματα, αν είσαι εγκλωβισμένος και δεν έχεις το θάρρος ή δε θες να δουλέψεις και να αλλάξεις αυτά που δε σου αρέσουν, τότε τι κάνεις; Ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων για να αποσπάσεις την προσοχή σου από τα δικά σου. Πολλές φορές δε γίνεται συνειδητά. Τις περισσότερες φορές δεν το καταλαβαίνουμε καν.

Τι καταφέρνει λοιπόν αυτός ο άνθρωπος; Από τη μία τα δικά του θέματα μένουν μονίμως άλυτα και από την άλλη καταλήγει να γίνει ένας πικρόχολος, κακιασμένος επικριτής των άλλων που σταδιακά θα τον κάνουν πέρα.

Θα μπορούσα να σας αναφέρω αμέτρητα άλλα παραδείγματα και περιπτώσεις που εμείς οι άνθρωποι πέφτουμε θύματα συναισθημάτων που πολλές φορές ούτε καν συνειδητοποιούμε. Το θέμα όμως είναι ένα. Και η ερώτηση μία.

Τι θα γινόταν αν την επόμενη φορά που θα συναντούσατε έναν επιθετικό ή επικριτικό άνθρωπο στη ζωή σας, αντί να περάσετε κι εσείς στην αντεπίθεση και πέσετε θύμα των δικών σας συναισθημάτων απλά τον αγνοούσατε;