Θα ήθελα να είμαι μέσα σε μια αγκαλιά μόνο δική μου. Να χωράει μόνο εμένα και να εφαρμόζει με ακρίβεια σε όλες τις πτυχές του σώματός μου
Θα ήθελα να με κρατούν δύο χέρια που σαν με αγγίζουν να νιώθω όλα όσα εκείνα λαχταράει η ψυχή μου.
Να με κοιτούν δυο μάτια τρυφερά, με αγάπη και κατανόηση. Να μου μιλούν χωρίς το στόμα να βγάζει λέξη.
Θέλω μια καρδιά που θα χτυπά στον ίδιο ρυθμό με τη δική μου και θα χορεύουν ξέφρενα στους ήχους ενός τραγουδιού που μόνο εκείνες θα ξέρουν.
Έναν άνθρωπο που θα με καταλαβαίνει χωρίς να μιλάω, που θα με αγαπά και θα με θέλει για αυτό που είμαι και όχι για αυτό που θα ήθελε εκείνος να είμαι.
Έναν άνθρωπο που θα λέει “Είμαι εδώ” και θα το εννοεί.
Όχι το άλλο μου μισό, γιατί δεν είμαι μισή. Έναν άνθρωπο ολόκληρο που θα μοιραστεί μαζί μου στιγμές, όσες κι αν είναι αυτές.
Δε θέλω το “για πάντα”. Θέλω το “για όσο πάει” . Θέλω για όσο θέλουμε. Για όσο γουστάρουμε. Για όσο θα κοιτιόμαστε και θα νιώθουμε αγάπη, πάθος, έρωτα, τρέλα. Γιατί ξέρεις κάτι; Αυτό μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο από πολλά “για πάντα”.
Θέλω να νιώθω την αγάπη, όχι μόνο να την ακούω. Θέλω να μου κρατάει το χέρι όταν εγώ δε θα μπορώ. Να με αγαπάει εκείνες τις μέρες που εγώ δεν αγαπάω τον εαυτό μου.
Θέλω στον άνθρωπο μου, να τα δώσω όλα, και να μου τα δώσει όλα. Αρνούμαι να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο.
Τα θέλω όλα ή τίποτα. Το ‘χεις; Το μπορείς; Τολμάς; Αντέχεις;
Πάμε λοιπόν!