Ο άντρας λένε πρέπει να είναι σαν το ακριβό κονιάκ. Τη δύναμή του και τη γεύση του να την ξέρουν λίγες. Αν την ξέρουν πολλές, είναι φτηνή μπύρα.

Και θα μου πείτε, μα τι έχει η μπυρίτσα; Μια χαρά είναι. Δροσερή δροσερή, ειδικά το καλοκαίρι τραβιέται.

Ναι ρε φίλε, καλά τα λες, αλλά να σου πω κάτι; Μπύρα μπορώ να πιώ ό,τι ώρα θέλω και όσες θέλω. Μπύρα μπορεί να πιει οποιοσδήποτε. Δεν έχει κάτι το ξεχωριστό, όσο καλή κι αν είναι.

Και στο κάτω κάτω της γραφής δε θέλω μπύρα ρε αδελφέ!

Αν ο άντρας είναι σαν την μπύρα και μπορεί να τον έχει οποιαδήποτε δεν τον θέλω λέμε!

Αν ανά πάσα στιγμή μπορεί να τον έχει και η μία και η άλλη και η παραπέρα επειδή αυτή του έτυχε από τις διάφορες με τις οποίες φλερτάρει, δεν είναι για μένα.

Εγώ άνθρωπέ μου θέλω να θέλεις εμένα και μόνο εμένα. Να καίγεσαι, να τρελαίνεσαι να παλεύεις για να με κατακτήσεις. Και ναι θα ζοριστείς. Θα φας τα μούτρα σου. Θα προσπαθήσεις και θα ξαναπροσπαθήσεις. Γιατί αν αξίζω για σένα αυτό πρέπει να κάνεις.

Εσύ δηλαδή θα ήθελες μια γυναίκα που “πέφτει” στον καθένα; Όχι ε; Γιατί ο αντρικός σου εγωισμός σίγουρα θέλει να καυχηθεί το πως έριξες αυτή που γουστάρεις. Ε λοιπόν εγώ γιατί να θέλω αυτόν που “πέφτει” και σε θηλυκιά γάτα ε;

Αν αγόρι μου δε μου ζαλίσεις το μυαλό, αν δε μου δείξεις πως είμαι αυτό που θες όσο τίποτα, αν δεν κάνεις τα πάντα για να με κατακτήσεις…ξέχνα το… ξέχνα με.

Να πας στις άλλες τις πορτοκαλιές που κάνουν….μούσμουλα.

Αν θες τα ευκολάκια, εγώ δεν είμαι για σένα και σίγουρα εσύ δεν είσαι με τίποτα για μένα.

Οπότε άσε να σκαρφαλώσει τον τοίχο μου κάποιος με περισσότερα κότσια…και πήγαινε εσύ στις άλλες…σαν καλή μπύρα που είσαι. Εγώ θέλω το κονιάκ.