Θυμάσαι όταν ήσουν μικρό κοριτσάκι και σε έπιανε η μαμά σου από τα χεράκια και χορεύατε στη μέση του σαλονιού; Θυμάσαι τη λάμψη στα μάτια σου και την ευτυχία που ένιωθες εκεί στη μέση του μικρού σας κόσμου;

Θυμάσαι όταν αργότερα μεγάλωνες που κάθε σου επιτυχία, μικρή ή μεγάλη τη γιόρταζες χορεύοντας; Πως όπου κι αν βρισκόσουν, όσο κόσμο κι αν είχε γύρω, εσύ έβγαζες φτερά στα πόδια και χόρευες απ’ την ψυχή σου σα να μη κοιτάει κανείς;

Ακόμα κι όταν ήσουν λυπημένη, έτσι ξεσπούσες, χορεύοντας. Ήταν ο κόσμος σου, το συννεφάκι σου, η χαρά σου.

Κάθε σου βήμα χορός, κάθε σου σκέψη μουσική…κι εσύ…ευτυχισμένη.

Κι όσο μεγάλωνες ερχόταν ο σκληρός κόσμος, οι αποτυχίες, οι προδοσίες, οι πληγές…και σιγά σιγά σταμάτησες να χορεύεις. Κι όταν το έκανες, δεν ήταν όπως πριν. Και η λάμψη από τα μάτια σου άρχισε να χάνεται…

Που είναι εκείνο το κοριτσάκι; Εκείνο με το λαμπερό χαμόγελο και τα τσαχπίνικα μάτια που φώτιζε τον κόσμο όλο; Γιατί τους άφησες να στο πάρουν;

Ο κόσμος αγάπη μου πάντα θα προσπαθεί να σου κλέψει το φως, να σου ρουφήξει όλη την θετική ενέργεια από μέσα σου. Δεν πρέπει να τους αφήσεις. Θυμήσου εκείνο το κοριτσάκι.

Και να χορεύεις. Υποσχέσου μου ότι θα χορεύεις. Να κοιτάς τη ζωή στα μάτια με την ίδια πείνα που είχες κάποτε, να μην παίρνεις τίποτα για δεδομένο, ούτε μια ανάσα. Να κλείνεις τα μάτια δίπλα στη θάλασσα και να ονειρεύεσαι με τα χέρια ανοιχτά. Να μη φοβάσαι τα δύσκολα, να ανεβαίνεις τα ψηλότερα βουνά και να κοιτάς τον ουρανό με ελπίδα. Να αγαπάς και να μην αφήνεις τις λάθος αγάπες να σε σταματούν από το να ψάχνεις και πάλι να βρεις την αληθινή. Να μη συμβιβάζεσαι με τα λίγα και να μην παίρνεις τον εύκολο δρόμο.

Δε θέλω να έρθει η ώρα που θα κοιτάς πίσω στο χρόνο και θα σκέφτεσαι τις ευκαιρίες που έχασες, αυτά που δεν έκανες ή αυτά που ήθελες και δεν πάλεψες από φόβο μη πληγωθείς. Να βγαίνεις μπροστά και να χαράζεις τα δικά σου μονοπάτια. Και να χορεύεις. Κλείσε τα μάτια, πάρε νοητά από τα χέρια τη μαμά σου στη μέση του σαλονιού….και χόρευε. Χόρευε καρδιά μου σα να μην υπάρχει αύριο.