Μπέσα ρε φίλε. Αξιοπρέπεια, φιλότιμο, αξιοπιστία. Άγνωστε λέξεις για κάποιους, κι ακόμα περισσότερο, άγνωστες έννοιες.
Κάθε άνθρωπος αξίζει όσο ο λόγος που κρατάει λένε και έτσι είναι. Μπέσα. Δύο ξενόφερτες συλλαβές που περικλείουν όμως τόσα πολλά. Δεν έχει γένος η μπέσα ρε φίλε. Είτε φοράς παντελόνια είτε φουστάνια, να τα τιμάς. Να κρατάς το λόγο σου αλλιώς να μη τον δίνεις.
Να είσαι αυθεντικός.
Γεμίσαμε από υποκριτές και μασκοφόρους, γεμίσαμε από ανθρωπάκια που λένε χίλια δύο ανάλογα με τι τους βολεύει τη συγκεκριμένη στιγμή. Με κάτι τόσο δα μικρούλια στην ψυχή που για το δικό του το ΕΓΩ παίζουν με τις ψυχές των άλλων. Παλιάτσοι ρε φίλε, κι όχι από αυτούς που τους βλέπεις και διασκεδάζεις, από τους άλλους, που είναι για να τους φτύνεις.
Που οι υποσχέσεις τους μετατίθενται από το σήμερα στο αύριο, από αυτή την εβδομάδα στην επόμενη και τον ένα μήνα στον άλλο και στο τέλος σου λένε κι ένα «α δεν μπορώ». Και γιατί την έδινες τότε την υπόσχεση ρε; Γιατί σε βόλευε; Γιατί είχες κάτι αν κερδίσεις;
Ψεύτικα λόγια, ψεύτικα συναισθήματα, ψεύτικα πρόσωπα. Άνθρωποι που ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό τολμούν να παραδεχτούν το χάλι τους, ούτε καν το βλέπουν τις περισσότερες φορές. Άνθρωποι που νομίζουν πως όλοι οι άλλοι γύρω τους είναι χαζοί και αυτοί είναι οι έξυπνοι. Πως κανείς δε βλέπει πίσω από τα ψέματά τους και την υποκρισία τους. Σας βλέπουμε όμως. Σας βλέπουμε και μπορεί να κάνουμε για λίγο υπομονή αλλά θα έρθει η στιγμή που το κάρμα θα σας τσακώσει. Γιατί εμείς οι άλλοι, οι αυθεντικοί, δε θα κάτσουμε να ασχοληθούμε μαζί σας. Όχι φίλε μου.
Εμείς θα πάμε παρακάτω, με τους ντόμπρους και σταράτους ανθρώπους, γιατί μόνο αυτοί χωράνε στη ζωή μας. Κι εσείς μπορείτε να πάτε παρακάτω στο επόμενο «θύμα» σας. Που θα φάει το παραμύθι της αγάπης, της φιλίας, των κούφιων υποσχέσεών σας.
Οι αυθεντικοί άνθρωποι τη μπέσα την έχουν ζωγραφισμένη στο μέτωπο, τη φορούν επάνω τους σα ρούχο καθαρό, την έχουν καρφιτσωμένη στην καρδιά τους. Την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο τη βλέπεις στα μάτια τους και τη νιώθεις σε κάθε τους κίνηση. Σε όλα αυτά που θα πουν αλλά και σε όσα δεν πουν.
Γιατί η μπέσα φίλε μου δε μαθαίνεται. Ή την έχεις ή κάθεσαι να ζεις στον ψεύτικο κόσμο σου λέγοντας πως όλα είναι καλά και πως εσύ δε φταις για τίποτα, συνεχίζοντας να φοράς τη μάσκα του καλού που θες να παίξεις.