Χολή. Πράσινο υγρό που βοηθάει στην διάλυση των τροφών. Σημαντικό..σωστά ;

Τι γίνεται όμως όταν η χολή αρχίσει και εκκρίνεται από το στόμα; “Μα τι λες βρε γυναίκα” θα μου πείτε, γίνεται αυτό;

Αν γίνεται λέει…

Τη σημερινή εποχή έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής για πολλούς. Ανοίγουν το στοματάκι τους και το μόνο που κάνουν είναι να βγάζουν άπλετη χολή προς πάσα κατεύθυνση.

Ψάχνουν, κρίνουν, κατακρίνουν, σχολιάζουν αρνητικά. Έχουν βαφτίσει την αγένεια “ειλικρίνεια” και την προσβολή “ευθύτητα”. Στάζουν χολή σε κάθε τους λέξη χωρίς να σκέφτονται ποιον μπορεί να πληγώσουν. Έχουν πάντα αποθέματα και πάντα θα στάξει από τα χείλη τους για τη ζωή, το επάγγελμα, τα κιλά, την εμφάνιση των άλλων.

Κι όταν σου επιτεθούν, το βαφτίζουν “διάλογο” ή “διαφορετικότητα γνώμης”. Όχι φίλε μου, διάλογος δε γίνεται με επίθεση, και τη γνώμη σου πάντα μπορείς να την εκφέρεις και να γίνει αποδεκτή χωρίς να προσβάλλεις, χωρίς να κρίνεις, χωρίς να ρίξεις αυτό το σιχαμερό πράσινο υγρό από τα χείλη σου.

Κι αν αντιδράσεις, σου λεν πως δε δέχεσαι διάλογο και διαφορετικές απόψεις. Μια χαρά τις δέχομαι φιλαράκι, όταν γίνονται σωστά. Αν ήρθες απλά για να αποδείξεις κάτι ρίχνοντας τη χολή σου, μεταβολή και δρόμο.

Ανικανοποίητοι άνθρωποι, με πληγωμένο ΕΓΩ, έλλειψη αυτοεκτίμησης και 100 κιλά ανασφάλειες, που ο μόνος λόγος που κρίνουν τις ζωές των άλλων είναι για να μη δουν τα χάλια της δικής τους ζωής. Η αυτοκριτική βλέπεις θέλει ανάληψη ευθύνης, και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι φοβούνται την ευθύνη όπως ο διάολος το λιβάνι.

Κι έτσι η χολή μετατρέπεται από υγρό που διαλύει τροφές, σε “όπλο” στα χέρια απαίδευτων, μίζερων ανθρώπων, που για να νιώσουν αυτοί καλά, για να τονώσουν το δικό τους εγώ, προσπαθούν να μειώσουν, να πληγώσουν, να “χτυπήσουν” τους άλλους.

Μάθε άνθρωπε να κοιτάς πρώτα τη δική σου ζωή, μάθε να πλησιάζεις τους άλλους με αγάπη και καλοσύνη.

Μάθε να κάνεις εποικοδομητικό διάλογο, χωρίς να κρίνεις και να χαρακτηρίζεις τους άλλους.

Μάθε να λες τη γνώμη σου χωρίς να την επιβάλλεις, χωρίς να μειώνεις ή να προσβάλλεις ανθρώπους.

Και μάθε πότε δε σου πέφτει λόγος και πότε πρέπει να σιωπείς.

Και άσε τη χολή να παραμείνει εκείνο το χρήσιμο υγρό που διαλύει μόνο τροφές…και όχι ψυχές.