Ξέρεις να λες αλήθειες. Στους άλλους. Να τους τα χώνεις όταν χρειάζεται, να μη χαρίζεσαι, να ξεμπροστιάζεις ψέματα και υποκρισίες. Μπράβο σου. Κι όταν μένεις μόνος σου; Όταν πέφτει η νύχτα κι είναι μόνο οι σκέψεις σου εκεί, τι κάνεις; Σε εκείνες τις στιγμές, τολμάς να πεις αλήθειες στον εαυτό σου; Ή τις μασάς, τις…
Ξέρεις αυτούς τους ανθρώπους. Είναι εκείνοι που, ό,τι κι αν συμβεί, θα βρεθεί ένας τρόπος να τους ρίξουν το φταίξιμο. Χάλασε το ίντερνετ; Αυτοί κάτι έκαναν λάθος. Έβρεξε καταρρακτωδώς και πλημμύρισε ο δρόμος; Κάπως θα ευθύνονται. Δεν βγήκε καλά το φαγητό; Μα φυσικά, πάλι αυτοί φταίνε. Είναι εκείνοι που, από μικροί, έμαθαν να απολογούνται χωρίς…
Όταν νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλο, ότι θέλεις να τα παρατήσεις, θυμήσου αυτό: Υπάρχουν μικροί άνθρωποι που σε κοιτάζουν. Και δεν σε βλέπουν απλά – σε παρατηρούν, σε μελετούν, σε θαυμάζουν. Βλέπουν πώς σηκώνεσαι όταν πέφτεις. Πώς, ακόμα και στις πιο δύσκολες μέρες, βρίσκεις τη δύναμη να χαμογελάσεις. Πώς παλεύεις για τα όνειρά σου, για…
Ξέρεις τι σημαίνει να πέφτεις ξανά και ξανά; Να νιώθεις τη γη να σε τραβάει κάτω, πιο χαμηλά από ό,τι πίστευες ότι αντέχεις; Είναι εκείνη η στιγμή που λες στον εαυτό σου, “Όχι άλλο. Δεν μπορώ άλλο.” Αλλά, κάπως, πάντα σηκώνεσαι. Κάθε σφαλιάρα αφήνει σημάδι. Κάθε πτώση κλέβει κάτι από σένα. Την πίστη σου στους…
Όταν κάποιος σου ανοίγεται, όταν με σπασμένη φωνή σου λέει “Δεν αντέχω,” δεν σε κάλεσε να του πεις τη δική σου ιστορία. Δεν θέλει να ακούσει ότι “Άλλοι περνάνε χειρότερα” ή ότι “Αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έχω ζήσει εγώ.” Σου ζητάει να τον ακούσεις. Να τον νιώσεις. Και εσύ; Βιάζεσαι να…
Ξέρεις, υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο να κάνεις λάθος και στο να είσαι το λάθος. Και, ας το παραδεχτούμε: όταν τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, δεν είναι πλέον ζήτημα κακής τύχης, απροσεξίας ή «ανθρώπινης φύσης». Είναι ζήτημα επιλογής. Ή μάλλον, ζήτημα χαρακτήρα. Ναι, χαρακτήρα. Αυτόν που δείχνεις κάθε φορά που ξέρεις…
Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή: δεν υπάρχει τίποτα πιο ανόητο από το να πιστεύεις πως ένας νέος έρωτας μπορεί να θεραπεύσει τις πληγές που άφησε ο προηγούμενος. Όπως δεν τρώμε ξαπλωμένοι γιατί το στομάχι μας δεν θα το αντέξει, έτσι δεν ερωτευόμαστε όταν η καρδιά μας είναι ακόμα ρημαγμένη. Είναι ανευθυνότητα προς τον εαυτό…
Ολοκληρωμένος άνθρωπος είναι αυτός που πάνω από όλα ξέρει ποιος είναι, ξέρει τι θέλει και τι δεν θέλει, ξέρει τι χρειάζεται και ποιους.
Η ολοκλήρωση δεν έρχεται από τη δουλειά σου, το σύντροφό σου, τα παιδιά σου ή οποιονδήποτε άλλο εξωτερικό παράγοντα. Έρχεται από μέσα σου, από εσένα τον ίδιο και για εσένα.
Κι αν έχεις την ατυχία και το φας το παραμύθι, την επόμενη φορά θα το ξαναδείς το έργο. Και όσες φορές θα είναι άδικοι απέναντί σου, όσες φορές θα προδίδουν την εμπιστοσύνη σου, όσες φορές θα σου φουσκώνουν τα μυαλά πως είναι δίπλα σου και πάντα εκεί για σένα, τόσο θα στη φέρνουν και άλλο τόσο πάλι θα δικαιολογούνται. Θυματοποίηση φίλε μου. Ο καλύτερος τρόπος να κρύψεις την ευθυνοφοβία σου, να στρέψεις την προσοχή επάνω σου και να φαίνεσαι αλάνθαστος.
Απλά σου λέω είναι όλα! Και οι σχέσεις, και τα συναισθήματα, ΟΛΑ! Αρκεί να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις από τον εαυτό σου πρώτα και από τους άλλους μετά, και να τα επικοινωνείς σωστά.